Παίρνω ένα (κοινόχρηστο) ποδήλατο και φεύγω για το (Γλυφαδιώτικο) αδύνατο
Βγήκαμε για ποδηλατάδα στη Γλυφάδα μ' ένα κοινόχρηστο ποδήλατο i-bike και αγαλλίασε η παιδική καρδιά μας.
- 06/08/2016
Η πρώτη μου επαφή με κοινόχρηστα ποδήλατα, έγινε στο Παρίσι, με τα διάσημα Vélib. Μια Νότια που μένει στη Γαλλική πρωτεύουσα και στερείται τον ήλιο και τη θάλασσα, συνήθως το ρίχνει στο φαγητό. Εν ολίγοις, για να ξεχάσω τον πόνο μου, είχα πέσει με τα μούτρα στις baguettes, στα κρουασάν και στα μακαρόν. Ήταν μεγάλος ο πόνος. Τεράστια η πίκρα. Κανένα έλεος, όμως, οι ζυγαριές. Καμία συμπόνια. Για να σώσω την κατάσταση σε μια πόλη που οι γυναίκες ανήκουν περήφανα στη συνομοταξία της συλφίδας, σκέφτηκα να ξεκινήσω ποδήλατο. Η απόφαση σφραγίστηκε με βουλοκέρι. Οι Παριζιάνικες βόλτες μου για να εξερευνήσω τα καλύτερα αυτής της πόλης θα γινόντουσαν πάνω σε δυό ρόδες.
Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου – Watkinson
Από τη Μονμάρτρη μέχρι το Saint-Germain-des-Prés και από την Place d’Italie μέχρι τα Ηλύσια Πεδία, με συντρόφευε το Vélib, ένα κοινόχρηστο ποδήλατο που μπορούσα να νοικιάσω με την ώρα ή ακόμη και να βγάλω κάρτα διαρκείας, για να το χρησιμοποιώ απεριόριστα. Πολλές φορές εκεί που έκανα πετάλι σκεφτόμουν (το ποδήλατο με εμπνέει για στοχασμό!) πόσο ωραίο θα ήταν να υπήρχαν και στην περιοχή μου κοινόχρηστα ποδήλατα, να κάνω δίπλα στη θάλασσα, να με φυσάει το αεράκι με το ιώδιο και να το ευχαριστιέμαι. Το 2016 εγίνηκε το θαύμα! Τα i-bike κατέβασαν τις στέκες τους στη Γλυφάδα. Δεν έλεγα καλύτερα να κερδίσω το Τζόκερ;
Ένα ωραίο μεσημέρι Σαββάτου με ντάλα ήλιο, μια συντάκτρια και μια φωτογράφος εθεάθησαν στη Διαδόχου Παύλου για μια i-bike εμπειρία. Γιατί είμαστε γεννημένες για ρεπορτάζ κάτω από αντίξοες συνθήκες (εντάξει το timing δεν ήταν πολύ πετυχημένο αλλά η δουλίτσα έγινε). Το σύστημα ποδηλάτων i-bike λειτουργεί υπό την αιγίδα του Δήμου Γλυφάδας και περιλαμβάνει δύο αυτοματοποιημένους σταθμούς, στην τέταρτη παραλία (πριν την Πλατεία Βεργωτή) και στην αρχή της οδού Διαδόχου Παύλου (μπροστά στο παλιό Δημαρχείο), με 20 ποδήλατα ειδικής κατασκευής για δημόσια χρήση. Η διαδικασία για την ενοικίαση έχει δύο δρόμους. Ο πρώτος είναι να γίνεις συνδρομητής, αν θες να είσαι τακτικός χρήστης. Με μια αίτηση εγγραφής στο Δημαρχείο και την ταυτότητά σου (αν έχεις κλείσει τα 18 και είσαι κάτοικος της ευρύτερης περιοχής), μπορείς να αποκτήσεις την κάρτα- μαγικό pass για να έχεις όποτε θέλεις το i-bike σου. Η ετήσια συνδρομή είναι στα 20 ευρώ, το πρώτο μισάωρο χρήσης είναι δωρεάν, ενώ τα επόμενα ημίωρα είναι ένα λεπτό το λεπτό (0,30€/ μισή ώρα). Κοινώς “φορτώνεις” την κάρτα με τη χρήση που θα κάνεις και στην ουσία σε γλιτώνει από τη διαδικασία που έκανα εγώ, που είναι και ο δεύτερος τρόπος ενοικίασης, αν είσαι περιστασιακός χρήστης ή αν θες απλά να το δοκιμάσεις μια φορά.
Με τη σιγουριά της μεστωμένης εμπειρίας ενοικίασης ποδηλάτων και με ανάλογο ύφος, στάθηκα με αυτοπεποίηθηση μπροστά στο μηχάνημα (Come to Grandma η φάση!), το οποίο μου ζήτησε να συμπληρώσω τον αριθμό του κινητού μου (γιατί με αυτό γίνεται όλη η δουλειά). Ο έντονος ήλιος βέβαια δυσκόλεψε τη δουλειά μου στην touch οθόνη αλλά τέτοια ώρα που πήγα τέτοια λόγια. Αφού συμπλήρωσα και τη χρονική διάρκεια που θα το χρειαστώ, έβαλα την χρεωστική μου κάρτα (μπορείς να βάλεις και πιστωτική) για να γίνει η χρέωση. Στη συνέχεια διάλεξα ποδήλατο (το ένδοξο 018!) και πάτησα το στρογγυλό κουμπί δίπλα του. Εκεί μου βγήκε ένα μήνυμα με τον τετραψήφιο αριθμό του ποδηλάτου που έπρεπε να στείλω με τη λέξη “Bike” μπροστά του στο 54045, για να μου το ξεκλειδώσουν και να αρχίσω τις ορθοπεταλιές μου!
Αμ δε. Περίμενα το μήνυμα “Ευχαριστούμε που χρησιμοποιήσατε την υπηρεσία i-bike” αλλά τίποτα. Μετά από ώριμη σκέψη, το κέρασμα του Κυρίου περιπτερά με παγωμένες λεμονάδες και μια κλήση (εντάξει τρεις ήταν, είχα άγχος να βγει το ρεπορτάζ!) στο κέντρο υποστήριξης της υπηρεσίας στο τηλέφωνο 210 3004441, που ευτυχώς είναι πανταχού παρόντες για να βοηθήσουν τηλεφωνικά ή να στείλουν τον τεχνικό τους όπως έκαναν στην περίπτωσή μου, η αναλαμπή ήρθε! Λογικό να μην πήγε ποτέ το μήνυμά μου, αν σκεφτείς ότι 3 μέρες πριν έκανα φραγή σε όλα τα τετραψήφια και πενταψήφια νούμερα γιατί με χρέωναν άνευ λόγου και αιτίας (μη τα σκέφτομαι τώρα και συγχυστώ πάλι σαν ταύρος στα Kosta Boda!). Δικαιολογία δεν έχω, δεν είμαι ξανθιά όπως βλέπεις. Guilty as charged. Ο τεχνικός, πάντως, κατέφτασε σε χρόνο dt και έσωσε την κατάσταση. Κώστα σ’ευχαριστούμε, είσαι φίλος.
Η ώρα του παιδιού ξεκίνησε και επισήμως. Παλιά μου τέχνη κόσκινο. Η Διαδόχου Παύλου επίσης, ανέκαθεν ήταν από τους αγαπημένους μου δρόμους, γιατί από τη μία έχω τη θέα της παραλίας και από την άλλη πανέμορφα σπίτια με φοίνικες απ’έξω που κάθε φορά που περνάω σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να κάνω συνεντεύξεις σε όλους τους ιδιοκτήτες στη σειρά, ποιοι είναι, τι κάνουν, την ιστορία αυτών των σπιτιών, ποιος αρχιτέκτονας κρύβεται από πίσω και άλλα πολλά. Εκτός από αυτό το σπίτι βέβαια, που ως γνωστόν είναι το δικό μου. #not
Σε αυτό το σημείο, θέλω να καταγγείλω ότι ενώ ήμουν στη μέση αυτού του μάχιμου ρεπορτάζ κι έκανα ποδήλατο συνεχώς στην άκρη, πέρασε μια κυρία με το αμάξι της με comme il faut τρόπους που έδειχναν ξεκάθαρα πως ήταν από τζάκι, ξεστομίζοντας τη φράση “Κάνε στην άκρη ΜΩΡΗ!”. Αλήθεια τώρα; Έλα πείτε το, κάποιος μου έκανε πλάκα από το Nou-Pou, δεν μπορεί! Όταν ζητάω βαρέα κι ανθυγιεινά μου το παίζετε παγώνια! Ας ελπίσουμε τουλάχιστον πως με την έλευση πρωτοβουλιών (όπως το i-bike), φιλικών προς το περιβάλλον και προς τον συνάνθρωπο, θα εξανθρωπιστεί και ο ίδιος ο συνάνθρωπος επιτέλους!
Αφού έκανα πέρα δώθε με τον ενθουσιασμό πεντάχρονου που έβγαλε τις βοηθητικές ρόδες και αφού η φωτογράφος μας με αγριοκοίταζε ζαλισμένη, είπα να επιστρέψω το ποδήλατο στη βάση του. Η επιστροφή είναι μια πανεύκολη υπόθεση. Βρίσκεις κενή θέση, πιέζεις το πλήκτρο που αντιστοιχεί στην κλειδαριά της θέσης πρόσδεσης που επέλεξες και τοποθετείς το ποδήλατο στην κλειδαριά. Η ταυτότητα του κοινόχρηστου ποδηλάτου αναγνωρίζεται αυτόματα και η κλειδαριά ασφαλίζει, εκπέμποντας χαρακτηριστικό ήχο. Επιλέγοντας το κατάλληλο πλήκτρο (YES/ΝΑΙ – NO/ΟΧΙ) δηλώνεις αν το κοινόχρηστο ποδήλατο που επέστρεψες είναι σε καλή κατάσταση. Ελέγχεις πάντα πριν φύγεις, ότι η κλειδαριά ασφάλισε. Εύχομαι αυτή η συνήθεια του ποδηλάτου να μπει στην καθημερινότητά μας, μαζί με τη γυμναστική και την καλή διατροφή. Ας μην ξεχνάμε πως κάθε χιλιόμετρο ποδηλασίας εξοικονομεί 271 γραμμάρια CO2 σε σχέση με τη χρήση αυτοκινήτου για την ίδια απόσταση, βελτιώνοντας τη ζωή μας. Γι’ αυτό ελπίζω να γίνει δεύτερη φύση μας. Και τότε σίγουρα ο κόσμος μας θα έχει γίνει λίγο καλύτερος.
Για περισσότερες πληροφορίες: http://glyfada.easybike.gr/el/
Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου – Watkinson